У Кодэксе Рэспублікі Беларусь аб культуры вызначаны мерапрыемствы па захаванні аб’ектаў, якім нададзены статус гісторыка-культурнай каштоўнасці. Адно з патрабаванняў – распрацоўка праекта зон аховы. Гэтым дакументам вызначаецца ахоўная зона, зона рэгулявання забудовы, зона аховы ландшафту, зона аховы культурнага пласта.

Багатая гісторыка-культурная спадчына пружанскай зямлі ўключае ў сабе шэраг аб’ектаў, якія, нажаль, згубілі гаспадара. Як след – разбурэнне. Велічны Троіцкі касцёл ў аг.Лыскава і рэшткі будынка былой сінагогі ў г.п.Ружаны патрабуюць увагі грамадскасці.

Веліч будынка былога Троіцкага касцёла ў аг.Лыскава Пружанскага раена звяртае на сябе ўвагу кожнага, хто апынецца тут. Касцел і жылы корпус кляштара, які таксама захаваўся, уваходзяць у адзіны архітэктурны комплекс.

У 1792 годзе на могілках мястэчка Ружаны на сродкі Аляксандра Сапегі быў узведзены касцёл святога Казіміра, які зараз называюць капліцай. Праект храма выканаў саксонец Ян Самуэль Бекер – прыдворны архітэктар Сапегаў. Невялічкі касцёл першапачаткова ўваходзіў у комплекс базыльянскага манастыра. Будынак, які сёння ўнесены ў Дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцей, быў пабудаваны ў стылі ранняга класіцызму.

6 сакавіка ў Міністэрстве культуры адбылося пасяджэнне Беларускай рэспубліканскай навукова-метадычнай рады па пытаннях гісторыка-культурнай спадчыны. На ім было прынята рашэнне аб наданні статусу гісторыка-культурнай каштоўнасці такому праяўленню нематэрыяльнай творчасці чалавека як “Традыцыйны роспіс па шкле” ў Пружанскім і Бярозаўскім раёнах. На пасядэнні прысутнічалі вядомыя Народныя майстры, які працуюць у гэтай старадаўняй мастацкай тэхніцы, – Марыя Кулецкая (г.Пружаны) і Таццяна Зданевіч (г.Бяроза).

Такую назву мае выставачны праект, які стартаваў 24 лютага ў філіяле “Мастацкі музей” установы культуры “Брэсцкі абласны краязнаўчы музей”. У ім прадстаўлены экспанаты з фондаў музея – узоры Камянецка-Ваўкавыскага строя адзення, які бытаваў з шэрагам мясцовых асаблівасцяў у нашым раёне, прыклады народнага мастацкага ткацтва і вышыўкі, а таксама іншых дэкаратыўна-прыкладных твораў.

На землях сучаснай Беларусі з даўніх часоў жылі людзі розных народаў і рэлігій. Ужо з XV ст. з Заходняй Еўропы на нашых землях пачалі сяліцца яўрэі, якія праследаваліся каталіцкай царквой, падвяргалася ганенням і знішчэнню.

Саломапляценне ў Беларусі – адно з самых старажытных рамёстваў. Нашы продкі пакрывалі саломай дахі, усцілалі ложкі, з яе рабілі неабходныя ў паўсядзённасці хатнія рэчы, галаўныя ўборы, цацкі, ўпрыгожванні і абярэгі.

“Саломапляценне Беларусі: мастацтва, рамяство і ўменні” ўключана ў Рэпрэзентатыўны спіс нематэрыяльнай культурнай спадчыны чалавецтва. На 17-й сесіі Міжурадавага камітэта па ахове нематэрыяльнай культурнай спадчыны (ЮНЕСКА), якая праходзіла ў г.Рабат (Марокка), была разгледжана і падтрымана беларуская намінацыя па саломапляценні. Удзел у пасяджэнні камітэта прымала намеснік начальніка ўпраўлення па гісторыка-культурнай спадчыне Міністэрства культуры Рэспублікі Беларусь М.В.Нецвятаева. Для Беларусі гэта пяты элемент, які ўключаны ў Рэпрэзентатыўны спіс нематэрыяльнай культурнай спадчыны чалавецтва разам з абрадамі “Калядныя цары” і “Юр’еўскі карагод”, Будслаўскім фэстам і традыцыямі бортніцтва.

З 2008 года доўжыцца ўзнаўленне Ружанскага палацавага комплексу роду Сапегаў – старажытнейшага палаца на тэрыторыі Брэсцкай вобласці. Ужо адрэстаўраваны ўязная брама, усходні і заходні флігелі, у працэсе – усходні корпус.

27 лістапада ўдзельнікі народнага аматарскага аб’яднання “Смаляначка” Навасёлкаўскага сельскага Дома культуры сабраліся, каб паказаць абрад “Запускі”. На вечарыну былі запрошаны жыхары і госці аг.Кабылаўка.